Jarenlang heb ik gedacht dat ik niet verslaafd kon raken. Dit overkomt mij niet, ik ben sterker dan dit. Het bleek een denkfout. Tevens was het mijn eigen ego die sprak en de goedkeuring gaf om door te gebruiken. Ik heb ook vaak gedacht dat alleen de “zwakkere” in de samenleving verslaafd konden raken. Ai-ai, ook een grote denkfout en weer mijn ego die de overhand nam. Excuses aan diegene die ik hiermee heb gekwetst. Ik weet nu beter! Een belangrijke les die ik heb geleerd, is dat het ontwikkelen van een verslaving niets te maken heeft met je intellectuele eigenschappen, geaardheid, afkomst, of hoe dik je bankrekening is. Misschien is zelfs je bankrekening wel een hele grote valkuil, of trigger voor het in stand houden van je gebruik. Natuurlijk is er een verschil van wat je middel, of gedraging is waar je van afhankelijk bent, maar zonder geld wordt het gebruik een stuk ingewikkelder!

Het ontwikkelen van een verslaving gaat over verschillende fases, waarbij “de verslaving” de laatste fase is. Die is ook weer op te delen in verschillende gradaties en sterk afhankelijk welk middel, of gedraging je aan verslaafd bent. Het blijft een feit dat dit altijd gepaard gaat met liegen, bedriegen, manipuleren en marchanderen. Dit alles om je gebruik in stand te houden, omdat er angst en schaamte is voor de realiteit. Voordat je er zelf erg in hebt, zit je er al middenin. “Het sluipt er heel langzaam in”

De ‘verkeerde’ gedachte dat ik van mezelf dacht dat een verslaving mij niet zou overkomen, kwam voort uit onverschilligheid en mijn eigen ego. Ik verschuilde me achter zelfmedelijden en onzekerheid en zag dat als een moment van goedkeuring. Nu mag het wel, je bent nu zo zielig. Volgende week stop ik, want dan ben ik weer sterk. Verslaving is voor mensen die op straat leven. Moet je kijken wat je allemaal hebt. Maar volgende week was er wel weer een ander excuus om te gebruiken. Toen eenmaal het besef kwam dat ik een behoorlijk probleem had zat ik er al middenin. In plaats van om dan juist hulp te zoeken voor het probleem. Ging ik er over liegen. In eerste instantie tegen mezelf, later tegen anderen. Dat allemaal omdat ik me schaamde dat ‘het’ mij wel was overkomen.

De sleutel naar herstel zit hem in het willen veranderen. Actief met jezelf aan de slag om te herstellen van jouw probleem. Gedrag komt voort uit gedachten en die komen weer voort uit gevoelens en gebeurtenissen. Dus wanneer je actief bezig gaat met dingen die een positieve bijdrage leveren aan je herstel, voel en zie je vanzelf de positieve effecten. Mijn tips voor herstel; totaal onthouding, zelfhulpgroepen, sport, gezonde voeding, structuur, houd een plant in leven en maak plezier!

Lekker toch!